Dragon Ball Z: Hyper Dimension آخرین بازی DBZ در Super Famicom بود و مطمئناً با یک انفجار بیرون رفت. سبک هنر کمی تندتر از ظاهر معمول و کارتونی معمولی - سایه های بیشتر ، طرح های سنگین تر - است که در واقع متناسب با دعوا ها به خوبی است. این یکی از جنگنده های 2D مستقیم ، مانند Street Fighter اما با Kamehamehas ، به جای چیزهای شجاع و پیمایش جانبی معمول از بازی های قبلی ، این یک جنگنده 2D مستقیم است.

بار اول که بازی کردم ، مستقیم به گوکو پریدم و بلافاصله توسط ترکیبات گیاهی ویران شدم. کنترل ها یک ثانیه طول می کشد تا کلیک کند ، اما پس از انجام این کار ، بیرون کشیدن Teleports و Clashes Beam احساس می کند نرم تر از آن است که حق دارد در SNE ها باشد. برخی از شخصیت ها کاملاً متفاوت بازی می کنند - بازوهای کشیده اسکلو به طرز عجیبی سرگرم کننده است ، و تیرهای مرگ فریزا فقط معنی دارند.

این کامل نیست (بعضی اوقات تقلب های هوش مصنوعی) ، اما برای یک جنگنده SNES در اواخر نسل ، راه بهتری از آنچه باید داشته باشد. اگر تا به حال می خواستید ببینید که DBZ با مکانیک بازی های جنگ واقعی چگونه به نظر می رسد ، این یکی است.