بنابراین ، خانم Pac-Man on SNES-بله ، در واقع این بازی کلاسیک است اما با چند ترفند. مارپیچ ها احساس آشنایی می کنند ، اما رنگ ها کمی بیشتر ظاهر می شوند ، و کنترل ها نرم تر از آنچه انتظار دارید از یک درگاه 16 بیتی انتظار داشته باشید. اولین چیزی که متوجه می شوید؟ ارواح فقط به اندازه کافی غیرقابل پیش بینی حرکت می کنند تا شما را روی انگشتان خود نگه دارند ، اما نه آنقدر که احساس ناعادلانه می کند.

این همه مارپیچ های اصلی به علاوه چند مورد اضافی است ، و صادقانه بگویم ، پاداش های میوه هنوز به طرز عجیبی رضایت بخش است. جلوه های صوتی از این روش دلتنگ است ، هرچند که حلقه های موسیقی به سرعت قدیمی می شوند. اگر نسخه Arcade را بازی کرده اید ، یک جهش بزرگ نیست ، اما اگر می خواهید برخی از اقدامات دلپذیر در مدرسه قدیمی را بخواهید ، یک روش محکم برای کشتن زمان است.

هنوز هم بهتر از بیشتر بنادر از آن دوره است.