

Final Fantasy III op de NES is waar de serie echt begon te spelen met vacatures-je krijgt vier blanco-landen weeskinderen die op een kristal struikelen dat hen in feite vertelt: "Hé, red de wereld, veel geluk." Geen druk, toch?
Wat deze opvalt, is het functiesysteem. Je begint als fundamentele freelancers, maar als je eenmaal banen zoals Black Mage of Dragoon hebt ontgrendeld, breng je plotseling veel te veel tijd door in menu's debatteren of je partij een andere ridder nodig heeft of dat een dief nuttiger zou zijn. (Spoiler: dieven zijn al vroeg geweldig.) De balans is een beetje janky - sommige banen voelen borderline nutteloos - maar experimenteren met rare combo's is de helft van het plezier.
Het heeft die klassieke NES -grind, dus verwacht veel willekeurige gevechten te vechten om de volgende kerker te overleven. De DS -remake heeft dingen gladgemaakt, maar het origineel heeft die ruwe charme waar elke overwinning zich verdiend voelt. Ook slaat het luchtschip -thema.
Must-play spellen
-
Final Fantasy Iii (japan) (nes)
-
Final Fantasy Ii (japan) (nes)
-
Final Fantasy 2 (nes)
-
Final Fantasy I & Ii (japan) (nes)
-
Final Fantasy (nes)
-
Final Fantasy Ii (proto) (nes)
-
Final Fantasy Iii (snes) (snes)
-
Final Fantasy Ii (snes) (snes)
-
Final Fantasy 3 (snes)
-
Final Fantasy Vi - The Eternal Crystals (snes)
-
Final Fantasy Iii - Limited Magic (snes)
-
Final Fantasy 2 (snes)