Final Fantasy III - Limited Magic (SNES) is een van die RPG's die op de een of andere manier nog steeds fris aanvoelt, zelfs als je het een dozijn keer hebt gespeeld. Je wordt meteen in deze wereld gegooid waar magie niet zomaar een oneindige bron is - je moet echt nadenken voordat je vuurspreuken spamt. Ik herinner me mijn eerste playthrough, al mijn Cure -casts voor de eerste Dungeon -baas en besefte dat ik in de problemen zat.

Het werksysteem is echter waar het echt schijnt. Schakelen tussen ridders, zwarte magiërs en dragoons voorkomt dat gevechten oud worden, en sommige van de late-game klasse combo's zijn op de beste manier belachelijk. Dat moment waarop je voor het eerst een Ninja Dual-zwaaiende zwaarden krijgt? Pure vreugde.

Ja, de Pixel Art is nu gedateerd, maar er is iets met de manier waarop het luchtschip zoomt over de wereldkaart of hoe de strijdanimaties knallen die nog steeds goed raakt. Verwacht gewoon niet dat het gemakkelijk van je gaat-dit is niet een van die RPG's waar je elk gevecht bruut kunt hebben. Je hebt eigenlijk strategie nodig, vooral met die beperkte magische wending. Final Fantasy III eist je aandacht, maar het is elke seconde waard.