Final Fantasy III (of VI, afhankelijk van wie je vraagt) is een van die SNES -klassiekers die nog steeds standhoudt. Je begint met deze rare Magitek Armour -missie, en het is niet lang voordat het lang in een wereld wordt gegooid waar magie verdwenen is - behalve natuurlijk, dat is het niet. De Sprites zijn prachtig, de muziekslaaps (het thema van Terra krijgt me nog steeds), en het verhaal maakt je eigenlijk om deze personages. Kefka is ook niet zomaar een generieke schurk - Dude is op de beste manier losgegaan.

Waar ik van hou is hoe open het later voelt. Je kunt een aantal personages werven (of missen), en sommige van hun zijverhalen raken harder dan de hoofdplot. Ook laat het ESPER -systeem je vaardigheden aanpassen op een manier die niet straffend aanvoelt. De eerste keer dat ik speelde, heb ik het verknald en gaf ik iedereen vuurspreuken als een idioot, maar zelfs toen was het niet spel. Sla gewoon de operascène niet over - ik heb mij niet.