Final Fantasy III در NES جایی است که این سریال واقعاً با کلاس های شغلی شروع به بازی کرد-شما چهار یتیمان خالی از سکنه را می گیرید که به یک کریستال می چسبند که اساساً به آنها می گوید ، "سلام ، جهان را نجات دهید ، موفق باشید." بدون فشار ، درست است؟

آنچه باعث می شود این یکی از آنها متمایز شود ، سیستم شغلی است. شما به عنوان فریلنسرهای اساسی شروع می کنید ، اما هنگامی که شغل هایی مانند Black Mage یا Dragoon را باز می کنید ، ناگهان وقت زیادی را در منوها می گذرانید و بحث می کنید که آیا حزب شما به یک شوالیه دیگر احتیاج دارد یا اینکه یک دزد مفیدتر خواهد بود. (اسپویلر: سارقان در اوایل عالی هستند.) تعادل کمی شوخی است - برخی از مشاغل احساس مرز بی فایده دارند - اما آزمایش با ترکیب های عجیب و غریب نیمی از سرگرمی است.

این دست به دست هم می خورد ، بنابراین انتظار دارید فقط برای زنده ماندن از سیاه چال بعدی ، با نبردهای تصادفی زیادی بجنگید. بازسازی DS چیزهای را صاف کرد ، اما اصلی آن جذابیت خشن را در جایی که هر پیروزی احساس می کند ، دارد. همچنین ، موضوع هوایی سیلی می زند.