Final Fantasy VI - of FF6 als je lui bent - is een van die SNES RPG's die gewoon bij je blijft. Vanaf het begin ben je in deze vreemd mooie wereld gevallen waar Magitek Armour rondstormt zoals het de plek bezit, en rebellen met tragische achtergrondverhalen maken op de een of andere manier nog steeds grappen. Alleen al het openingsuurje sluipt je door sneeuwvelden, steelt Mechs en kijkt een man zijn haar dramatisch omdraaien voordat hij een heel leger bevriest. Klassiek.

Het feestsysteem is wild - je hebt 14 tekens, en de helft van hen zou het hele spel zelf kunnen dragen. Wil je een ninja die geld naar vijanden gooit? Klaar. Een Yeti die alleen communiceert in voedselmetaforen? Ja. En het Esper -systeem? Veel flexibeler dan de taakklassen in andere FF -games. Je kunt iemand een magische kernbeen veranderen als je geduldig genoeg bent.

Oh, en die soundtrack? Uematsu ging hier absoluut op zoek naar dit. Er is een operascène. Een echte opera. In een 16-bits spel. Het zou niet moeten werken, maar dat wel, en tegen de tijd dat je de wereld van de ondergang raakt, neuriede je het thema van Terra terwijl je een vampier werpt.

Houd nog steeds stand, verwoest nog steeds emoties, heeft nog steeds de beste schurkmonoloog in de RPG -geschiedenis.