Final Fantasy Mystic Quest was mijn eerste RPG op de SNES, en eerlijk gezegd? Het is veel meer chill dan de andere Final Fantasy -games - wat geen slechte zaak is. Je hebt dit eenvoudige verhaal over het redden van de wereld, maar het gevecht is uitgekleed tot basisprincipes, dus je verdrinkt niet in menu's of slijp je urenlang. De eerste keer dat ik speelde, liep ik in ongeveer 10 minuten door het openingsbos, hackend op Slijs en ontdekte ik hoe wapenzwakten werkten (assen wringen kabouters, trouwens).

De muziek slaat - vooral het gevechtsthema - en de overworld heeft deze heldere, bijna cartoonachtige look waardoor het aanvoelt als een lichtere kijk op het gebruikelijke FF -drama. Het heeft deze rare charme waarbij je over gaten springt alsof het de ene minuut een platformer is en de volgende keer draken met een Broadsword slaat. Niet de diepste RPG die er is, maar soms wil je gewoon dingen raken zonder erover na te denken.

Als je van old-school SNES-vibes houdt, maar je niet wil binden aan een 40-uurs epos, is dit een solide weekendsplaythrough.