Super Mario World is het soort spel dat gewoon goed aanvoelt zodra je begint te spelen. Je springt erin als Mario (of Luigi als je je groen voelt), en meteen zijn de bedieningselementen boterachtig soepel - die kleine spin springt van Koopas wordt nooit oud. De overworld -kaart geeft je dit coole verkenningsgevoel, met verborgen uitgangen en geheime paden die achter willekeurige blokken of in rare hoeken zijn gestopt. Ik herinner me nog de eerste keer dat ik Star Road per ongeluk tegenkwam.

De niveaus zitten boordevol kleine details, zoals de manier waarop Yoshi's tong uit elkaar haalt om vijanden te pakken of hoe de muziek verandert wanneer je op zijn rug springt. En die Cape Feathers? Absolute game-changer zodra je erachter komt hoe je daadwerkelijk met hen kunt vliegen (duurde me veel te lang, eerlijk gezegd). Het is een van die SNES -klassiekers waar je zelfs na jaren nog steeds vangen, je nog steeds betrapt op het ondergrondse thema of om 100% te proberen het alleen voor opscheppen.