Final Fantasy III (of VI, afhankelijk van wie je vraagt) op SNES is een van die RPG's die gewoon bij je blijft. Je begint met deze rare, bijna steampunk -sfeer - Magic is al eeuwen weg, maar nu rommelen deze Empire Goons met oude technologie, en plotseling wordt je ragtag -crew van rebellen, dieven en geheugenverlies naar het redden van de wereld. Klassieke opstelling, maar de manier waarop het zich ontvouwt? Sluit nog steeds.

Het werksysteem is geweldig - geen rigide klassen, rust gewoon Espers uit om spreuken te leren en behouden de natuurlijke sterke punten van je personage. Wil je een ninja die Ultima werpt? Ga ervoor. Het sprite -werk is prachtig, de schurk heeft eigenlijk diepte (Kefka's losgeslagen op de beste manier), en die operascène? Iconisch. Ook slaat de soundtrack. Je neurent wekenlang het thema van Terra.

Het heeft die perfecte mix van strategie en chaos - soms ben je zorgvuldig aan het plannen van beurten, andere keren stamp je gewoon vechten omdat je feest overweldigd is. Hoe dan ook, het is een rit die het waard is om te nemen. Laat Shadow het feest niet verlaten tenzij je klaar bent om te huilen.