Mega Man VII op SNES is een van die games die gewoon goed aanvoelen - stevige bedieningselementen, heldere pixelkunst en die klassieke "nog een try" -ergie. Je begint met alleen de basisblaster, maar na een paar robotmeesters te hebben neergehaald (ik ga altijd eerst voor Freeze Man - zijn podium heeft dit gelikte ijsfysica -ding aan de hand), steel je hun wapens en plotseling wordt elk niveau deze puzzel van welke vaardigheidswrakken die vijandelijk.

De Sprite Work Pops, vooral voor een SNES-titel uit het late tijdperk, en de muziek heeft die knapperige synth verslaat Mega Man's bekend om. Sommige van de latere fasen worden brutaal - de junglezone van Slash Man heeft deze verdwijnende platforms die je zullen kreunen - maar na een dozijn pogingen een baasgevecht nagelen? Pure tevredenheid. Het laatste fort van Dr. Wily is een handschoen, maar tegen die tijd glijd je onder lasers en chaining wapenwaps als een professional.

Het is niet de moeilijkste in de serie, maar het heeft die perfecte balans tussen uitdaging en charme. Houd nog steeds stand als je van retro -actie houdt.