Man, Mega Man X op de SNES houdt nog steeds stand. Je begint met dat gelikte intro -podium - X springt rond, straalt robotvijanden, leren hoe je kunt dashen en wandklimmen. Dan bam, je kiest je eerste Maverick -podium, en plotseling zit je in een neonfabriek of een woestijn vol spikes, in een poging om niet te worden verwoest door het niveauontwerp.

Wat ik leuk vind, is hoe strak het voelt-de bedieningselementen zijn pittig, de muziek slaat en elke baasgevecht zorgt ervoor dat je hun patroon ontdekt (of gewoon bruut-force het als je koppig bent). Ook op jacht naar die verborgen pantserupgrades? Veel meer bevredigend dan het zou moeten zijn.

Het is een van die spellen waar je kunt vertellen dat de ontwikkelaars daadwerkelijk hebben gezorgd. Nog steeds leuk om jaren later opnieuw te spelen.