Mega Man VII در SNES یکی از آن بازی هایی است که فقط احساس درست می کند - کنترل های سخت ، هنر پیکسل روشن و انرژی کلاسیک "یک مورد دیگر". شما فقط با بلستر اساسی شروع می کنید ، اما بعد از پایین آمدن چند استاد ربات (من همیشه برای اولین بار برای Freeze Man می روم - او این مرحله این چیز فیزیک صاف را در جریان دارد) ، شما سلاح های آنها را دزدیدید و ناگهان هر سطح به این معما تبدیل می شود که توانایی آن را خراب می کند که دشمن را خراب می کند.

کار Sprite ، به ویژه برای عنوان SNES در اواخر دوره ، ظاهر می شود ، و موسیقی آن دسته از مصنوعی های خرد شده را به ضرب و شتم Mega Man's معروف به آن بدست آورد. برخی از مراحل بعدی بی رحمانه می شوند - منطقه جنگل مرد Slash این سیستم عامل های ناپدید شده را دارد که شما را ناله می کند - اما پس از دوازده تلاش ، یک مبارزه با رئیس را میخکوب می کنید؟ رضایت خالص قلعه نهایی دکتر ویلی یک دستکش است ، اما در آن زمان شما در زیر لیزرها می کشید و مانند یک حرفه ای تعویض سلاح را می کنید.

این سخت ترین در این سریال نیست ، اما این تعادل کامل چالش و جذابیت را به خود اختصاص داده است. اگر در یک عمل یکپارچهسازی با سیستمعامل باشید ، هنوز هم نگه می دارد.