Mega Man X 2 is een van die vervolgjes die daadwerkelijk verbetert op het origineel-momother bedieningselementen, Wilder Boss-gevechten en die klassieke Pixel-kunst van het SNES-tijdperk heeft een inkeping opgezet. Je begint door een stadspodium te schieten met X's gebruikelijke dash-and-shoot chaos, maar dan gooit het spel curveballs als de nieuwe rit-pantsers (in feite mini-mechs) en deze brutale Maverick-gevechten waar je eigenlijk moet denken aan wapenzwakten.

De soundtrack? Absoluut vuur. Het thema Zero Stage raakt nog steeds vast in mijn hoofd. En ja, de upgrades zijn bevredigend - niets beats maken eindelijk die lastige muursprong te spijkeren om een verborgen harttank te pakken. Sommige van de latere fasen worden serieus gemeen met hun niveauontwerp, maar dat hoort bij het plezier. Als je de eerste leuk vond, is dit een no-brainer. Verwacht gewoon niet dat Sigma gemakkelijk zal dalen.