Final Fantasy VI Gold is een van die SNES RPG's die gewoon bij je blijft. Je begint met deze koude, bijna griezelige opening - Snowy Terrain, Magitek Armor die door de wildernis stampt - en binnen enkele minuten word je in een opstand gegooid, een ontvoering en een gevecht tegen een rijk dat veel groter aanvoelt dan jij. De stemming is dik vanaf de sprong.

Wat ik leuk vind, is hoe de cast eigenlijk voelt als mensen, niet alleen archetypen. Terra heeft deze rustige intensiteit, Locke is een schurk met een zwak en Celes? Ze heeft lagen. De manier waarop hun verhalen samen weven - sommigen naar keuze, sommigen met geweld - maakt de wereld levend voelen. En de muziek? Uematsu heeft het absoluut genageld. Alleen al de operascène is de moeite waard om te ervaren.

Combat's klassieke ATB met een wending - esper -upgrades laat je statistieken en magie aanpassen, dus geen twee playthroughs hoeven hetzelfde te zijn. Ik herinner me nog steeds mijn eerste keer dat ik een gevecht met Atma -wapen tegenkwam en besefte dat ik hilarisch onvoorbereid was. Dit is niet alleen nostalgie praten - het is een spel dat standhoudt.