مرد ، Street Fighter II Champ on SNES هنوز یکی از آن بازی هایی است که فقط احساس درست می کند. شما آن را بوت می کنید ، جنگنده خود را انتخاب می کنید-شاید Rybe ، زیرا Fireballs کلاسیک است ، یا شاید zangief باشد زیرا رانندگان شمع در حال چرخش هرگز پیر نمی شوند-و ناگهان دوباره در آن ذهنیت بازی هستید. کنترل ها محکم است ، Sprites ظاهری عالی و بی نظیر از دهه 90 دارد و هر مسابقه مانند یک نزاع واقعی عقب و جلو احساس می شود.

آنچه من دوست دارم این است که چگونه هر شخصیت در واقع متفاوت بازی می کند. همه چیز در مورد عقب نشینی برای شارژ حرکات او است ، در حالی که اندام های کششی Dhalsim شما را وادار به بازی نگه داشتن می کند. و بله ، هوش مصنوعی می تواند وحشیانه باشد - هرزنامه سنگ شکن روانپزشکی بیسون اساساً مناسک گذر است. اما وقتی بالاخره آن پانچ اژدها عالی را به زمین می اندازید تا یک مسابقه را تمام کنید؟ رضایت خالص

این نوع بازی است که در آن زمان خود را از دست می دهید زیرا می گویید "یک مسابقه دیگر" تا ساعت 2 صبح. امروز هنوز هم نگه داشته می شود.