مرد ، Street Fighter 2 در SNES بازی جنگی بود که کودکی من را تعریف کرد. لحظه ای که آن را بوت کردید ، آن نماد "دور 1 ... مبارزه!" صدا با دلتنگی به شما برخورد می کند. پاهای رعد و برق Chun-Li ، Fireballs Ryu ، راننده مضحک چرخش Zangief-هر شخصیت فقط احساس می کند متفاوت است ، و احتمالاً قبل از اینکه بفهمید چگونه یک پانچ اژدها را بیرون می کشید ، چند دکمه اول را خرج خواهید کرد.

نسخه SNES بسیار مناسب نیست ، اما دیوانه است که چقدر خوب این کار را بر روی کارتریج ریختند. رنگ های پاپ ، موسیقی سیلی می زند (موضوع Guile به طور غیر منطقی سخت می رود) ، و حتی جزئیات کوچک - مانند چگونگی کشش Dhalsim در نیمی از صفحه نمایش یا برق وحشی Blanka - هنوز هم نگه داشته می شود. فقط E. هوندا را در برابر دوستان خود انتخاب نکنید ، مگر اینکه بخواهید از شما متنفر باشند.

این یکی از آن بازی هایی است که از دست دادن مانند تقصیر شما احساس می کند ، نه بازی ، به همین دلیل شما برای "یک مسابقه دیگر" به عقب می روید.