Mario Story (ژاپن) در اصل کاغذ ماریو است که آن را کاغذ ماریو خوانده می شود - آن دنیای مسطح و هنری که در آن همه چیز به نظر می رسد که از کاغذ ساختمانی ساخته شده است. شما شروع به دویدن در اطراف این شهر کوچک Diorama می کنید ، با وزغ هایی صحبت می کنید که به نوعی شخصیت بیشتری در اینجا نسبت به بیشتر بازی های ماریو دارند. نبردهای مبتنی بر نوبت در ابتدا عجیب است (از چه زمانی ماریو HP دارد؟) ، اما فشار دکمه مبتنی بر زمان ، آن را از بین بردن آن باز می دارد.

آنچه واقعاً مرا به خود جلب کرد این بود که چگونه آنها در مکانیک های RPG کوچک دزدکی می کنند - شما با توانایی های مختلف ، نشان هایی که آمار شما را تغییر می دهد ، شرکای خود را پیدا کرده اید ، و این دعوا های رئیس به طرز عجیبی شدید که در واقع باید فکر کنید به جای اینکه فقط روی همه چیز پرش کنید. این نوشتار نیز به طرز شگفت آور خنده دار است ، به خصوص اگر برای صحبت با NPC های تصادفی وقت بگذارید. این یکی از آن سنگهای N64 است که از نظر گرافیکی بهتر از آن است.