Paperboy در N64 در اصل همان آشفتگی دوچرخه سواری هرج و مرج از بازی است ، فقط با گرافیک کمی کوچکتر. شما در حال عبور از جهنم حومه شهر هستید و سعی می کنید روزنامه ها را به ایوان ها بریزید در حالی که همه چیز را از چمن زنی سرکش گرفته تا سگهای عصبانی می کنید - به هر حال ، به هر حال به یک صندوق پستی سقوط خواهید کرد. کنترل ها یک ثانیه برای عادت کردن طول می کشد ، اما چیزی عجیب و غریب در مورد ناخن زدن یک پرتاب کامل از طریق پنجره شخصی (به طور تصادفی یا نه) وجود دارد.

این یکی از آن بازی هایی است که شکست بیشتر از موفقیت است ، به خصوص هنگامی که بعد از ضربه زدن به شکاف پیاده رو ، به طرز تماشایی از بین می روید. موسیقی متن فیلم آن جینگ کلاسیک کلاسیک را دارد که روزها به سر شما می چسبد. اگر نسخه اصلی را بازی کردید ، از قبل می دانید که برای چه چیزی در آن هستید - فقط با هدف آنالوگ N64 بی دست و پا تر.