Final Fantasy III (یا vi ، بسته به اینکه از چه کسی می پرسید) در SNES یکی از آن RPG هایی است که فقط با شما می چسبد. از همان ابتدا ، شما به این دنیای عجیب و غریب و عجیب و غریب و دلپذیر با یک باز و بدون آموزش آرام ، بدون آموزش آهسته ، فقط یک زن و شوهر از سربازان که در زره مگیتک می روند ، پرتاب می کنید. خلق و خوی سخت می شود ، و موسیقی؟ بنگر مطلق

سیستم شغلی در اینجا انعطاف پذیر تر از آنچه در نگاه اول به نظر می رسد. شما شوالیه ها و مگس های کلاسیک خود را به دست آورده اید ، اما پس از آن چیزهای وحشی مانند Blue Mage وجود دارد که مهارت های دشمن یا دراگون را با آن حملات پرش مضحک می آموزد. من وقت زیادی را صرف تعویض مشاغل کردم تا ببینم هرکدام چه کاری می توانند انجام دهند - و بله ، برخی از ترکیبات احمقانه غلبه دارند.

آنچه واقعاً من را به خود جلب می کند این است که چگونه داستان در نیمه راه می چرخد. بدون اینکه چیزی را خراب کنید ، بگذارید فقط بگوییم دنیا به روشی که شما در ابتدا می بینید باقی نمی ماند. هنر پیکسل به نوعی باعث می شود هر سرزمین ضرب و شتم عاطفی ، از لحظات آرام در شهرها گرفته تا نبردهای هوایی کامل. اگر تا به حال یک RPG خواسته اید که شرور واقعاً خطرناک باشد ، این شخص شما را تحت پوشش قرار داده است.

هنوز هم نگه داشته می شود ، حتی اگر برخوردهای تصادفی گاهی اوقات بی رحمانه باشد.