Oké, dus Super Metroid Impossible is eigenlijk het originele spel dat is opgedoken tot "waarom doe ik mezelf aan?" niveaus van moeilijk. Het is een fanmod voor de SNES -versie, en ja, het ziet er bekend uit - van griezelige planeet Zebes, dezelfde griezelige muziek - maar alles raakt harder. Vijanden maken meer foto's, sprongen vereisen pixel-perfecte timing en sommige van de puzzels? Je staart veel te lang naar het scherm voordat je je realiseerde dat de oplossing verborgen was achter een absurd obscure truc.

In het begin dacht ik dat het gewoon moeilijk was om het te maken, maar er is hier eigenlijk een slim herontwerp. Boss-patronen worden geremixed, power-ups worden weggestopt op plaatsen die nul zinvol zijn, tenzij je bereid bent om elke muur te bombarderen, en veel geluksvolgorde, tenzij je de hele kaart hebt onthouden. Het is brutaal, maar raar bevredigend wanneer je eindelijk een sectie na de 20e poging spijkert.

Als je het origineel dood hebt gespeeld en een reden nodig hebt om er weer doorheen te zweten, zal dit het doen. Gooi gewoon je controller niet.