Oké, dus Star Trek: The Next Generation - Futures Past on SNES is eigenlijk als het spelen door een verloren aflevering van de show - als die aflevering onhandige 16 -bit -missies had en een aantal serieus rare moeilijkheidspieken. Je begint op de Enterprise Bridge, krijgt bestellingen van Starfleet, en plotseling jongleer je tussen scheepsgevechten (die aanvoelt als een slow-motion schaakwedstrijd) en toonaangevende landingspartijen naar planeten waar elke rots verdachtend uitziet als een palet-gesloten versie van de laatste.

De dialoog probeert * zo moeilijk * om te klinken zoals de show, compleet met Picard's "Make It So" en de onhandig letterlijke reacties van Data, maar de vertaling naar SNES betekent dat je de helft van de tijd door tekstvakken pureert. Toch is er iets vreemds charmant over het micromanaging van de phaser-instellingen van uw bemanning of onderhandelen met buitenaardse wezens met behulp van een menusysteem dat aanvoelt als een multiple-choice ethische quiz.

Verwacht gewoon geen soepel zeilen - sommige van de missies zijn brutaal zonder een gids, en de ruimtegevechten kunnen slepen als je de schildrotaties niet vroeg nagaan. Maar als je ooit wilde schreeuwen "schildt omhoog!" Bij je CRT terwijl Wesley Crusher wordt geko'd door een willekeurige energievortex, is dit jouw spel.