Als je je ooit een hacker-slash-Samurai in een neon-verlichte digitale wereld wilde voelen, spijkert het Megaman Battle Network 5-teamkolonel . Je begint als LAN, een kind met een netnavi (eigenlijk een digitale krijger-buddy), en wordt onmiddellijk in deze raar coole mix van RPG en realtime strategie gegooid. De gevechten? Ze gebeuren op een rooster en je slaat hanger aan aanvalschips terwijl je vijandelijk vuur ontwijkt - Kinda houdt van schaken als schaken lasers en explosies had.

Team Colonel heeft een grimmiger sfeer dan de andere versie (Team Protoman), met een bemanning die aanvoelt als cyberpunk -huurlingen. De eerste keer dat je kolonel's zwaardaanval oproept en door virussen snijdt, klikt het gewoon *. En ja, het chipsysteem duurt een minuut om je hoofd rond te wikkelen - ik rommelde zeker mijn eerste paar gevechten - maar als je eenmaal een ritme hebt, voelt het samen keren aanslagen stom bevredigend.

Ook slaat de muziek. Die GBA -synth houdt op de een of andere manier nog steeds stand. Je zult het gevechtsthema dagenlang neuriën.