Man, Megaman Battle Network was zo'n rare, coole draai aan de klassieke formule. In plaats van door te rennen en door niveaus te schieten, klop je in het net als megaman.exe, die virussen vechten in dit rastergebaseerde gevechtssysteem dat aanvoelt als een mix van turn-based en realtime. In het begin gooide het hele "pick -chips voor je map" ding me - waarom kan ik niet gewoon dingen normaal fotograferen? Maar als je het eenmaal onder de knie hebt, voelt Sllinging Attack -combo's verrassend tactisch aan.

Het GBA SpriteWork houdt ook nog steeds stand - zwakke kleuren, dikke explosies en die kleine overwinningsanimaties na het opruimen van een gevecht. En ja, je kunt het nu helemaal op een emulator spelen, maar veel geluk wordt het niet meegezogen om je chip -lading uren te tweaken. Het is een van die spellen waar je begint te denken: "Nog een strijd", en plotseling is het 2 uur 's ochtends.

Absoluut een cult -favoriet om een reden.