Final Fantasy VI is een van die SNES -klassiekers die nog steeds standhoudt - zelfs als je het vroeger hebt gemist. Je begint met dit rare gepantserde meisje genaamd Terra, en al snel stuiter je tussen rebellen, dieven en zelfs een Yeti (ja, echt). De wereld voelt enorm aan, en de personages hebben eigenlijk diepte - alsof Locke niet alleen een schatjager is, en Celes is niet zomaar een soldaat. Ze hebben echte bagage.

En kefka? Kerel is losgekoppeld van de sprong. De meeste schurken monoloog over macht; Deze kerel lacht gewoon en verbrandt steden voor de lol. Met het Magicite -systeem kunt u uw feest op rare manieren aanpassen - ik heb veel te lang geprobeerd om erachter te komen welke Espers het beste werkte voor elk personage. Ook slaat de soundtrack. Die operascène? Geeft me nog steeds koude rillingen.

Het is een van die RPG's waar je kunt zien dat de ontwikkelaars gewoon helemaal uit zijn gegaan. Zelfs de willekeurige NPC's hebben weinig verhalen als je de moeite neemt om met ze te praten.