Final Fantasy VI op SNES is een van die RPG's die gewoon bij je blijft. Vanaf het begin word je in een wereld gegooid waar magie en machines botsen - steampunk -luchtschepen, mysterieuze Espers en een rijk dat veel te krachtig is voor zijn eigen bestwil. De pixelkunst is prachtig, vooral op die kleine momenten, zoals wanneer Terra's haar tijdens de openingsscène in de wind waait.

Wat me echt krijgt, is hoe elk personage voelt alsof ze ertoe doen. Locke is een schatjager met een tragisch verleden, cyaan is deze stoïcijnse samurai die alles verliest - zelfs de komische reliëfpersonages zoals Sabin en Edgar hebben deze verrassend diepe bogen. En kefka? Man, hij is niet zomaar een generieke schurk; Hij is vrolijk losgegaan en het is angstaanjagend.

De soundtrack? Absolute perfectie. Je neurent het thema van Terra voor dagen. En de gameplay houdt stand - het vermenigvuldigen van magie, technologie en zelfs het suplexen van treinen als je je belachelijk voelt. Het is een van die zeldzame RPG's waar zelfs de neveninhoud zinvol aanvoelt, niet alleen filler.

Als je het nog nooit hebt gespeeld, staat je voor iets speciaals. Als je dat hebt gedaan, weet je al waarom het nog steeds over tientallen jaren later wordt gesproken.