Final Fantasy IV - 10e verjaardag editie is een van die RPG's die gewoon bij je blijft. Je begint als Cecil, een donkere ridder met een serieuze morele bagage, en meteen van de vleermuis gooit het spel je in dit rommelige conflict waar je bestellingen in twijfel trekt - en jezelf. Het verhaal heeft het gewicht, veel meer dan ik had verwacht van een 16-bits spel.

De gevechten zijn klassiek turn-based, maar met deze rare kleine wending waarbij personages handelen op basis van snelheid, dus je moet vooruit denken. En de muziek? De score van Uematsu is legendarisch om een reden - dat het rode vleugels -thema nog steeds willekeurig in mijn hoofd duikt.

Wat me het meest verbaasde, was hoeveel persoonlijkheid de personages hebben, zelfs met de beperkingen van de SNES. Kain's broeierige, Rydia's groei van Scared Kid naar Powerhouse, zelfs Edge's belachelijke Ninja -capriolen - het zijn alle klikken. Als je het nog nooit hebt gespeeld, is deze versie een solide manier om een van de beste verhalen in de serie te ervaren.