Weaponlord over het Genesis was zijn tijd ver vooruit - brutaal, technisch en straf op de best mogelijke manier. Je kiest uit deze Grimdark-krijgers (mijn favoriet was de dubbele zwaaiende Psycho Zorn), en plotseling doe je niet alleen vuurbalbewegingen-je probeert actief het zwaard van de andere man te verbrijzelen. De eerste keer dat mijn bijl het wapen van een tegenstander brak, schreeuwde ik eigenlijk naar mijn CRT.

Het combo-systeem voelt bijna proto-soulcalibur met zijn directionele inputs, en de bloedeffecten waren borderline schokkend voor een 16-bits ERA-jager. Het is niet het soort spel waarbij het puree van de knop je overal brengt - je zult constant vuil eten totdat de mechanica klikt. Maar als ze dat doen? Er gaat niets boven de tevredenheid van het landen van een wapenbrekende toonbank in een jongleren die je vijandelijke ragdolling van een klif stuurt.

Houd nog steeds stand als je de steile leercurve aankan. Gooi je controller misschien niet als de AI je ingangen leest als een paranormaal begaafde.