Oh man, Mighty Morphin Power Rangers: The Movie on Sega Genesis - Pand over een nostalgie -reis. Je begint met het doorbreken van golven van putties als de Rangers en schakelt tussen hen meteen tussen hen (Jason's zwaard schuine strepen voelen zich trouwens veel zwaarder dan Billy's staf, trouwens). De niveaus volgen de plot van de film, dus je vecht tegen de goons van Ivan Ooze in raar gedetailleerde stadsgezichten voordat je in de Zords springt voor een paar onhandige, maar bevredigende gigantische robotgevechten.

De graphics zijn verrassend fatsoenlijk voor een erkend spel uit '95 - lots van heldere kleuren en die cheesy tussenfilmpjes rechtstreeks uit de film gescheurd. De muziek? Pure 90s synth-rock kaas, en dat bedoel ik op de beste manier. Het is niet de diepste beat-'em-up die er is, maar er is iets vreemds leuks over hoe overdreven het allemaal is. Verwacht gewoon niet dat het gevecht als straten van woede standhoudt.

Als je dit als kind speelde, zal het je in de kindertijd raken. Zo niet, dan is het een goofy, janky time capsule van de Power Rangers op hun hoogtepunt.