Pac-Man 2: The New Adventures is een van die rare, onderschatte Sega Genesis-spellen die niet genoeg liefde krijgen. Het is niet je standaard doolhof-chomper-je leidt Pac-Man door een stel zijkant-niveaus, een beetje als een point-and-click avontuur, maar met veel meer frustratie (op een goede manier).

Je controleert hem niet eens rechtstreeks - je schiet pellets om hem in de goede richting te duwen terwijl hij als een verwarde gele klodder rondstromt. De helft van het plezier is om hem in paniek te zien wanneer geesten verschijnen, en de andere helft probeert niet te schreeuwen wanneer hij je perfect gerichte hints negeert. De kunst heeft die vroege charme uit de jaren 90, met felle kleuren en enkele verrassend gedetailleerde animaties voor die tijd.

Het is janky, onvoorspelbaar en eerlijk gezegd een beetje briljant als je het onder de knie hebt. Verwacht gewoon niet dat het zoiets speelt zoals het origineel arcade.