Weet je nog dat old-school Power Rangers-spel op de Sega Genesis? Degene waar je eindelijk je kinderfantasie zou kunnen leven om "Morphin 'Time te schreeuwen!" En stopverf -kont schoppen? Ja, dit is dat spel.

Je begint met het kiezen van je Ranger-ik ging altijd met de Red Ranger omdat, nou ja, Jason de leider was-en dan is het meteen in de zijkant. De sprites zijn dik en kleurrijk, net als de show, en je hebt in het begin je basistische punch-kick-combo's. Maar het echte plezier begint wanneer je verandert en plotseling worden je aanvallen veel flinker.

Sommige niveaus gooien je in de megazord voor deze rare first-person baasgevechten die totaal anders aanvoelen dan de rest van het spel. Ze zijn janky als de hel, maar op die nostalgische manier waar je het niet kunt helpen, maar glimlachen. De muziek? Pure 16-bit kaas, precies wat je zou verwachten van een erkend spel in de jaren 90.

Het is niet de diepste beat ze daarbuiten, maar als je opgroeide met het kijken naar de show, is er iets magisch aan het zien van die pixelateerde Rangers van het scherm springen. Verwacht gewoon niet dat het standhoudt als straten van woede of zoiets.