Man, Street Fighter II volgende generatie op SNES houdt nog steeds stand. Je kiest je jager-de bliksemschoppen van Chun-li, Ryu's Fireballs, Blanka's rare elektrische rol-en plotseling zit je in deze pixel-perfecte vechtpartij waar elke punch voelt alsof het ertoe doet. De bedieningselementen zijn strak, maar niet zo eenvoudig dat je het in één keer beheerst. Ik herinner me dat ik eerst door de CPU werd verwoest totdat ik de timing voor combo's ontdekte.

Wat cool is, is hoe elk personage daadwerkelijk anders aanvoelt - Zangief's langzame maar brutale graads versus Dhalsim's rekbare ledematen en vuur adem. En die omroeper schreeuwt " Vecht! " Wordt nooit oud. Als je een buddy hebt, verandert de versus-modus in een prullenbak met een hele nacht. Gooi je controller gewoon niet als iemand Hadoukens spamt.

Het is een van die spellen waar je de tijd uit het oog verliest, omdat "nog een ronde" in twintig verandert. Nog steeds de koning van 16-bits jagers.