Street Fighter Zero 2 op SNES is een van die spellen die gewoon goed aanvoelt -zoals glijden in een paar versleten sneakers. De Pixel Art houdt nog steeds stand, vooral de draaiende vogelschop van Chun-Li of de psycho-breker van Bison die over het scherm scheurt. Het heeft die klassieke arcade -sfeer, maar met soepelere bedieningselementen dan de eerdere SF -games.

Wat ik leuk vind, is hoe elk personage daadwerkelijk anders speelt - geen van die "Reskined Movesets" onzin. De vuurballen van Ryu voelen zwaar aan, Charlie heeft die lastige luchtcombo's en veel geluk met het proberen een fatsoenlijke Sagat -speler uit te zone. De eerste keer dat ik speelde, werd ik verwoest door de CPU op normale moeilijkheid, die ... ja, dat volgt voor een jager uit de jaren 90.

Perfect voor snelle wedstrijden als je 20 minuten hebt om te doden, of als je masochistisch genoeg bent om te malen voor de geheime baas. Houdt nog steeds stand als een van de beste jagers op het systeem.