Paper Mario op de N64 is een van die spellen die gewoon bij je blijft. De hele wereld ziet eruit alsof het is gemaakt van bouwpapier en karton, maar op de een of andere manier maakt dat het nog charmanter-zoals spelen door een pop-upboek waar Bowser perzik (alweer) ontvoerde, kidnapt).

Combat's turn-based maar veel interactiever dan je zou verwachten. Je tijdknop drukt op extra schade of blokken, en de partners die je werft (een bom-bomb met existentiële angst, een brutale Koopa-jongen) hebben allemaal hun eigen rare kleine eigenaardigheden. De eerste keer dat ik speelde, raakte ik vast te zitten voor veel te lang om uit te zoeken hoe ik een opening kon oversteken totdat ik me realiseerde, oh ja, ik kan letterlijk in een papieren vliegtuig vouwen.

Het heeft ook die klassieke Mario -humor - zoals als je een verlegen man ontmoet die gewoon heel slecht is in slecht zijn. Houd nog steeds stand als je van RPG's houdt die zichzelf niet te serieus nemen.