Command & Conquer op de N64 is een van die rare, ambitieuze poorten die op de een of andere manier werken - als je voorbij de controller kunt komen. Ja, het gebruik van een D-pad voor een RTS voelt alsof je in het begin soep probeert te eten met een vork, maar na een paar schermutselingen begin je die snelle selecties te spijkeren. De kerngame is hier allemaal: het oogsten van tiberium, spamt mammoettanks, en dat cheesy-maar-charming FMV-verhaal met live-action-cutsfries. Het is janky op die console-rts manier uit late jaren '90, maar er is iets bevredigend aan het uittrekken van een stiekeme luchtaanval terwijl je buddy nog steeds rommelt met het buildmenu. Verwacht gewoon geen precisie op pc-niveau.

Eerlijk gezegd is de helft van het plezier lachen om hoe ze een toetsenbord-en-muisspel op een cartridge hebben gepropt. Houd nog steeds stand als je nostalgisch bent voor pixelateerde commando's en de belachelijke propaganda van Nod.