Mario Kart 64 is dat chaotische, bankcompetitieve racegame dat je je waarschijnlijk uit de kindertijd herinnert-behalve nu realiseer je je hoe brutaal het eigenlijk is. Je kiest je favoriete Nintendo -personage (ik ben altijd met Yoshi geweest, geen spijt) en word dan onmiddellijk in deze wilde tracks gegooid met snelkoppelingen die je beheert of wegvaagt. De eerste keer dat een blauwe shell je vlak voor de finishlijn raakt, begrijp je echte pijn.

Multiplayer is echter waar het schijnt. Vier spelers, één scherm en veel te veel bananenschillen. De bedieningselementen voelen nu een beetje slidey in vergelijking met nieuwere Mario Karts, maar dat hoort bij de charme - je worstelt in feite de kart rond de hoeken. En laat me niet eens beginnen met Rainbow Road.

Het is nog steeds een van die spellen waar "nog maar één race" een wrokwedstrijd van een uur verandert.