Man, Mega Man Battle Network 2 houdt nog steeds stand. Je begint als LAN, alleen een kind met een netnavi (eigenlijk een digitale buddy genaamd Megaman.exe), en plotseling duik je in deze neon-verlichte internetwereld vol virussen en schaduwrijke organisaties. Het wild van de gevechten-het is als een mix van realtime actie en deckbuilding, waar je chips in het midden slaat om vijanden met zwaarden, kanonnen, kanonnen te schieten of zelfs hun gezondheid te stelen.

In het begin had ik geen idee welke chips ik moest gebruiken - sommige combo's voelen willekeurig aan totdat je je realiseert hoe stom krachtig bepaalde setups zijn. En het verhaal? Veel dieper dan ik had verwacht voor een GBA -spel. Het ene moment dat je te maken hebt met schooldrama, het volgende moment ontdek je wat zakelijke samenzwering. De Pixel Art is ook prachtig, vooral als je die glitchy netwerkzones doormaakt.

Als je ooit een rare, tactische kijk op Mega Man met een moordende soundtrack wilde hebben, is dit degene. Geef me gewoon niet de schuld als je een uur verliest om je map te tweaken in plaats van daadwerkelijk vooruit te gaan.