Lode Runner 3D neemt de old-school graven en ontwijken formule en gooit deze in volledige 3D op de N64. In eerste instantie voelt de verschuiving van 2D -sprites naar veelhoekige personages een beetje raar - zoals het zien van je cartoon uit de kindertijd in CGI - maar het werkt. Je graaft nog steeds gaten om vijanden vast te leggen, goud te grijpen en naar de uitgang te klauteren, maar nu doe je het in deze gelaagde, doolhofachtige stadia waar diepte er echt toe doet.

De bedieningselementen zijn even wennen-dit is geen precisieplatformer zoals Mario 64, meer een slow-burn puzzel ding waar je je route plant, terwijl die kleine monnik-vijanden achter je schommelen. Het echte plezier komt van het uitzoeken hoe het terrein te manipuleren, vijanden in kuilen te laten vallen of ze in je vallen te laten lopen. Sommige niveaus hebben het gevoel dat ze een beetje aan slepen, maar wanneer de oplossingen klikken, is het bevredigend als de hel.

Eerlijk gezegd, de graphics zijn niet geweldig verouderd (wat N64-game heeft?), Maar de kerngameplay houdt nog steeds stand als je van methodische, denk-on-je-voetuitdagingen houdt. Ga gewoon niet in het verwachten van een snel actiegame.