Final Fantasy Legend II op Game Boy is een van die RPG's die veel groter aanvoelt dan het recht heeft om te zijn. Je begint met het kiezen van je feest - mensen, mutanten, monsters of robots - en je realiseer je meteen dat elk type volledig anders speelt. Ik ging mijn eerste keer met een mutant en bracht de helft van het spel door met spijt toen hun vaardigheden willekeurig veranderen.

De wereld van de wereld van deze rare mix van drijvende eilanden en post-apocalyptische steden, en je springt in feite tussen dimensies die probeert wat God-tier-onzin te stoppen. Battles zijn eenvoudige turn-based spullen, maar het wapenduurbaarheidssysteem voorkomt dat je gewoon je beste uitrusting spamt. Niets erger dan je favoriete zwaard breken Mid-Dungeon.

Het is janky op die klassieke game boy -manier - veel geluk met het uitzoeken van enkele mechanica zonder een gids - maar er is iets charmants over hoe ambitieus het is voor een kleine cartridge. De muziek is ook verrassend geweldig, vooral dat overworld -thema. Verwacht gewoon geen gelukkig einde.