Pokémon Blue op de Game Boy is waar het allemaal voor velen van ons begon. Je kiest je eerste Pokémon - Bulbasaur, Charmander of Squirtle - en plotseling dwaal je door hoog gras en kom je in gevechten met wilde rattata's en pidgeys. De sprites zijn klein en gepixeld, maar er is iets vreemds aan.

Je zult veel te veel tijd doorbrengen met het slijpen van niveaus in Viridian Forest, en de muziek blijft dagenlang in je hoofd vastzitten. De gevechten zijn eenvoudige turn-based spullen, maar het uitzoeken van type matchups (waarom rockt Water opnieuw?) Voelt als het kraken van een geheime code. En ja, Missingno. Werkt nog steeds als je dat leuk vindt.

Het is janky volgens de normen van vandaag, maar er is een reden waarom we er nog steeds naar teruggaan.