Final Fantasy: Mystic Quest was eigenlijk het experiment "RPGS voor beginners" van de SNES-een uitgeklede, no-frills over het genre. Het dumpt de gebruikelijke Final Fantasy-complexiteit voor iets eenvoudiger: geen verwarrende menu's, geen straffende moeilijkheidspieken, alleen een luchtig avontuur met eenvoudige turn-based gevechten en kerkers die je daadwerkelijk kunt navigeren zonder een gids.

Het heeft echter die klassieke SNES -charme - brandende kleuren, dikke sprites en een soundtrack die op de een of andere manier zelfs eenvoudige vijandelijke ontmoetingen episch maakt. De barebones van het verhaal (held redt wereld, shocker), maar het beweegt snel, en de wapen-swapping monteur voorkomt dat gevechten te repetitief worden. Ik ga niet liegen, hardcore RPG -fans vinden het misschien te simpel, maar als je ooit oudere Final Fantasy -games hebt gestuiterd vanwege hun sleur, is dit een verrassend kil alternatief. Ga gewoon niet in het verwachten van diepe overlevering of ingewikkelde side -quests.

Eerlijk gezegd is het het soort spel waar je doorheen schiet in een weekend waarin je gewoon dingen met een zwaard wilt raken en er niet over denk.