Oké, dus 007: De wereld is niet genoeg op N64 - ja, het is dat bondspel dat na Goldeneye kwam, en eerlijk? Het houdt beter vast dan mensen het krediet geven. Je bent rechtstreeks in deze strakke, gadget-zware missies gevallen waarbij je je eigenlijk een binding voelt-verlopen voorbij bewakers, het planten van bugs en af en toe luid worden met een bevredigend dikke Gunplay van het N64-tijdperk.

De niveaus zijn veel gevarieerder dan ik had verwacht. Het ene moment infiltreert u in stilte een besneeuwde dam, het volgende moment dat u in een hectische schietpartij op de Theems bent. En de gadgets? Klassieke Bond -spullen - Wire snijders, nachtzicht, zelfs een freaking darthorloge. Het kostte me een seconde om de bedieningselementen te achterhalen (N64 -shooters voelen zich nu altijd een beetje janky), maar zodra het klikt, voelt het geweldig door beveiligingscamera's en het uitkiezen van bewakers.

Het is niet Goldeneye, maar als je van dat tijdperk van FPS -spellen met een kant van spionages -onzin houdt, is dit een solide tijd. Verwacht gewoon niet dat de AI vergevingsgezind is.