Thunder Force II was een van die vroege Genesis-spellen waardoor je je realiseerde dat dit niet zomaar een 8-bits console was. Je begint in deze rare top-down-modus waar je schip rondzakt als een ruimteschipversie van Pac-Man, die vijanden in alle richtingen schiet. Dan schakelt plotseling-BAM-niveaus over naar side-scrolling, en nu ontwijk je kogelpatronen zoals in Gradius maar met een manier van soepeler scrollen.

Wat cool is, is hoe de wapens voelen. Je hebt in het begin deze basiswtenschieter, maar na het slopen van een paar vijandelijke formaties, vergrendel je plotseling op doelen met homing lasers of versnipper je alles met deze brede plasma -opnamen. De power-ups zijn niet alleen upgrades "+1 schade"-ze veranderen hoe je gevechten benadert volledig. De eerste keer dat ik speelde, hamte ik het spread -shot als een idioot in plaats van te beseffen dat de homing -raketten veel beter waren voor sommige fasen.

Houd nog steeds stand als een solide "voordat ze de Formule -schietpartij hebben bedacht" - je kunt zien dat Technosoft experimenteerde voordat ze het hebben genageld met Thunder Force III. De soundtrack heeft ook dat knapperige vroege FM -synth -geluid.