Shin Megami Tensei op SNES is een van die spellen die zijn tijd ver voor aanvoelt - Dark, raar en straffen op de beste manier. Je begint in een Tokyo -overromping door demonen, en meteen gooit het spel je in deze onderdrukkende sfeer waar elke beslissing ertoe doet. De muziek? Spookachtig. De pixelkunst? Op de een of andere manier maakt een 16-bit apocalyps er grimmig uit als de hel.

Wat me echt blijft bijhouden, is het Demon -onderhandelingssysteem. In plaats van gewoon gedachteloos tegen alles te vechten, praat je eigenlijk met monsters, omkopen ze of pis je ze-soms zullen ze bij je komen, andere keren zullen ze gewoon midden conversatie aanvallen. Het is onvoorspelbaar en de morele keuzes die je maakt, stuur het verhaal daadwerkelijk in wilde richtingen. Maar hier geen hand vast. De kruipende kerker is brutaal, en de eerste keer dat een willekeurige ontmoeting mijn feestje veegde, moest ik mijn hele aanpak heroverwegen.

Als je van RPG's houdt die geen stoten trekken en die van die old-school-uitdaging houden, is dit waar de SMT-waanzin begon. Houd misschien een walkthrough handig voor de meer cryptische momenten.