Shin Megami Tensei در SNES یکی از آن بازی هایی است که از زمان خود احساس می کند - Dark ، عجیب و غریب و مجازات به بهترین وجه. شما در یک توکیو توسط شیاطین شروع می کنید و بلافاصله ، بازی شما را به این فضای مظلوم می اندازد که در آن هر تصمیمی مهم است. موسیقی؟ تعلیق هنر پیکسل؟ به نوعی باعث می شود آخرالزمان 16 بیتی به عنوان جهنم به نظر برسد.

آنچه واقعاً با من چسبیده است ، سیستم مذاکره دیو است. به جای اینکه فقط بی فکر با همه چیز بجنگید ، در واقع با هیولا صحبت می کنید ، آنها را رشوه می دهید یا آنها را از بین می برید-گاهی اوقات آنها به شما خواهند پیوست ، در بعضی مواقع آنها فقط به تبدیل شدن به میانی حمله می کنند. این غیرقابل پیش بینی است ، و انتخاب های اخلاقی که شما در واقع داستان را در جهت های وحشی هدایت می کنید. در اینجا هیچ دستی وجود ندارد. خزیدن سیاه چال وحشیانه است و اولین بار که یک برخورد تصادفی حزب من را از بین برد ، مجبور شدم در کل رویکرد خود تجدید نظر کنم.

اگر وارد RPG هایی هستید که مشت های آن را به چالش نمی کشند و آن چالش مدرسه قدیمی را دوست دارند ، اینجاست که جنون SMT آغاز شد. فقط ممکن است برای لحظات رمزنگاری بیشتر یک پیاده روی مفید داشته باشید.