Monstania op SNES is een van die rare kleine RPG's die op de een of andere manier bij je blijft. Op het eerste gezicht lijkt het op een standaard fantasie -avontuur - totdat je je realiseert dat de helft van je feest bestaat uit monsters die je hebt aangeworven, en ze hebben veel meer persoonlijkheid dan je werkelijke held. De gevechten zijn turn-based, maar met dit vreemde rastersysteem waar positionering daadwerkelijk belangrijk is-verondersteld en je genezer wordt gezwollen voordat ze een spreuk kunnen uitspreken.

De Pixel Art heeft deze ruwe charme, vooral de monsterontwerpen. Sommigen zien er belachelijk uit (er is een wandelpaddestoel met een knorrige gezicht), maar ze groeien op je. En de muziek? Vreemd pakkende synth -tracks die niet zouden moeten werken, maar helemaal wel. Het is niet de diepste RPG die er is, maar er is iets aan de manier waarop het strategie en dwaasheid combineert die het moeilijk maakt om neer te zetten. Raak gewoon niet te gehecht aan je slijmmaatje - Permadeath is hier iets.