Megaman & Bass op de GBA is een van die spellen die er eenvoudig uitziet totdat je het daadwerkelijk speelt. Je kiest tussen Megaman (klassiek, betrouwbaar) of bas (sneller, lastiger), en merkt onmiddellijk op hoe verschillend ze voelen - Bass kan diagonaal dalen en richten, maar zijn schoten zijn zwakker. Ik ging eerst met Megaman en betreurde het tegen fase 3.

De niveaus zijn brutaal op die klassieke Megaman -manier - en -anemies komen uit het niets, platforms brokkelen onder jou en de baas vechten? Laat me niet eens beginnen. De Robot Masters hier zijn enkele van de moeilijkste in de serie, vooral het podium van Dynamo Man met die verdwijnende blokken. De muziek heeft dat knapperige GBA-geluid, alle energieke beats die op de een of andere manier 20 keer minder frustrerend zijn.

Het is ook niet alleen nostalgie -aas. Het niveauontwerp dwingt je om daadwerkelijk patronen te leren, niet alleen spamschoten. Dat ijsfase met de schuifdelen? Puur kwaad. Maar wanneer je eindelijk een baas slaat en hun wapen steelt, is het zo bevredigend. Gooi gewoon niet je GBA.