Last Legion UX is een van die N64 verborgen edelstenen die nooit buiten Japan zijn gekomen, en eerlijk gezegd? Het is jammer. Je begint met het besturen van deze onhandige mechs, denkend dat het gewoon een ander actiespel is - totdat de eerste missie een curveball gooit en je dwingt om daadwerkelijk na te denken over positionering, soorten eenheid en terrein. De bedieningselementen duren een minuut om aan te wennen (dat N64-stick niet voor precisie was gemaakt), maar zodra het klikt, jongleer je tussen het stralen van vijanden en het beheren van de energieniveaus van je squadron zoals een soort gestresste robotbabysitter.

Het verhaal zit allemaal in het Japans, maar de missiebepalings hebben voldoende visuele aanwijzingen die je de kern kunt samenstellen - iets over strijdende facties en een malafide AI, klassiek mech -drama. Wat me echt bij me blijft hangen, zijn de baasgevechten, waar je op zoek bent om je strategie aan te passen, omdat die torenhoge vijand mech gewoon besloot om dekking te negeren en je rechtstreeks op te laden. Niet elk idee landt perfect (de camerahoeken kunnen brutaal zijn), maar als het werkt, voelt het als een solliciteerder, meer chaotische neef van frontmissie.

Als je van mech-games houdt en het niet erg vindt om een rechtszaak te laten gaan, is deze de moeite waard om de OL 'N64 voor te stoffen.