Dark Rift was een van die vroege N64-jagers die probeerden teen-tot-teen te gaan met de arcade-stijl Brawlers van die tijd. De graphics waren verrassend knapperig voor het tijdperk - karakter zoals de Cyborg Samurai en de gevleugelde demon zagen er eigenlijk behoorlijk in beweging uit, zelfs als de animaties een beetje stijf waren volgens de normen van vandaag.

Wat ik me het meest herinner, is hoe raar het gevoeld gevoelde gevechten raar is. Natuurlijk was het niet zo gepolijst als Tekken of Soulcalibur, maar er was iets over het landen van een dikke speciale zet met de oversized zwaardschommelingen of energiebladen van het spel. Het rooster had deze vreemde mix van fantasie en sci-fi-jagers, en ik besteedde veel te veel tijd aan het uitzoeken welke het meest belachelijke combo-potentieel had (hint: het is waarschijnlijk de man met de vlammende klauwen).

Als je een buddy hebt, verandert de multiplayer in een hilarische puinhoop van knoppuree en toevallige podiumgevaren. Verwacht gewoon geen diepte op toernooi-dit gaat allemaal over domme plezier en nostalgie. De omroeper schreeuwde "Fight!" leeft nog steeds vrij in mijn hoofd.