Oké, dus Crystal Mines is een van die diepe snijwonden die aanvoelt als een mix tussen door vuil graven en een raar intens overlevingsspel spelen. Je controleert deze kleine robot in 2265 (omdat het natuurlijk de toekomst is), die energieballen schiet om tunnels te snijden en buitenaardse beestjes af te weren. Het doel? Pak voldoende gloeiende kristallen om de uitgang te ontgrendelen voordat rotsen je verpletteren of een wezen besluit dat je er lekker uitziet.

In het begin lijkt het eenvoudig - gewoon graven en verzamelen, toch? Maar dan realiseer je je dat het vuil achter je in stort, vijanden respawnen als je terugkomt en die vallende rotsblokken niet rommelen. Ik herinner me dat ik vast kwam te zitten op een niveau waar de uitgang voortging onder een stapel rotsen waar ik al doorheen had gegraven. Klassieke NES -frustratie, maar op een manier waardoor je het meteen opnieuw wilt proberen.

Het heeft die ouderwetse charme waar elke fout als je schuld aanvoelt, niet die van de game. Je zult die stuiterende blobs echter haten op niveau 10.